Mijn dochter is dertien en je kan haar nu toch echt wel een puber noemen, met de daarbij behorende wisselstemmingen vreetkicks en schaamte. Ze kan zich ineens rot voor me schamen. In bepaalde winkels wil ze niet gezien worden, neem bijvoorbeeld een Wibra, nu heeft ze het geluk dat ik er zelf ook niet veel te zoeken heb, dus hoeft ze zich daar niet voor te schamen. Mijn moeder kwam daar vroeger wel en als ik eens met haar de stad in ging, ging ze rustig een tijdje snuffelen in de Wibra. Ik weet nog een keer dat ze de Zeeman in ging, voornamelijk dan om wol te halen want die bollen wol waren daar super goedkoop. Het stomme achteraf is dat ik dan pontificaal voor de Zeeman braaf op mijn moeder bleef wachten. Als of ik dan niet opviel! Dan had ik beter naar binnen kunnen gaan, dan zo voor de ingang te staan posten. Ik wilde geloof ik een statement maken, zo van ” Ik sta hier maar ik ga Niet naar binnen!” Heel aparte gedachtegang. Het aparte was ook , dat als mijn moeder met 3 tassen wol de zeeman uitkwam (ze breide nogal veel) ik gewoon weer naast haar ging lopen. Als ik er aan terugdenk moet ik echt lachen, hoe bedoel je, ik hoor daar niet bij.. Ook herinner ik me een fel kanariegeel pakje dat mijn moeder voor mij gemaakt had van heel dun polyether, een jasje en een broekje, op zich kon ze dat heel goed, maar wie wil er met zijn dertien jaar nou in een knalgeel pakje lopen, waardoor voor mijn gevoel, mijn slotjesbeugel er helemaal uitsprong. Maar ik moest hem toch aantrekken er zat een hoop werk in! Gelukkig groeide ik hard in die tijd en kon het gele pakje in de zak van Max. Met mijn dochter gaat het vaak om mijn gedrag waar ze zich voor schaamt, of als we in de stad lopen en ik praat, volgens haar te hard , waardoor ik express nog ietsje harder ga praten, ik hou niet zo van Sstt tegen me gericht. Ook hang ik vaak de lolbroek uit waar haar vriendinnen bij zijn, die meestal om me lachen, en omdat ze weet dat ik niet zomaar stop, krijg ik soms een smekende Maaamm! met nadrukkelijke ondertoon. Soms ga ik dan nog ff door, ik hou van grapjes maken, en soms stop ik, als ik zie dat ze het niet trekt. Eigenlijk vind ik dat zij zich niet zo erg schaamt, maar ja ze heeft ook leuke kleren, ik liep nog met gebreide trui op deze leeftijd, hoe beschamend! Mijn dochter heb ik dat bespaard, al moet ik eerlijkheidshalve zeggen dat ik niet eens kan breien,misschien was het dan anders geweest. Naaien kan ik ook niet, dat heb ik niet van mijn moeder meegekregen. Ja en de Nikes die mijn dochter draagt daar kon ik alleen van dromen, ik kocht van mijn eigen geld van die witte bootschoenen met een blauw randje van vijftien gulden. Zelfs op water schoenen heb ik lang gelopen, hahah ja die trekt ze echt niet aan. Nee tegenwoordig is er heel veel veranderd, deze mevrouw loopt al op sleehakken, en ik moet toegeven, het staat haar leuk. Echt een grote meid, je ziet der groeien met de dag. Zich schamen? Nou misschien komt het nog, maar wat kleding en schoenen betreft heeft ze niks te mopperen, en als ik nou eens op tijd op hou met geintjes maken, valt dat ook nog mee.
Of ze gaat het schaamte tijdperk nog in, of ze is het al stiekem voorbij, ik hoop op het laatste.