Doordat Logan met 37 weken zwangerschapsduur geboren is, heb ik na mijn bevalling 13 weken samen gehad met de kleine man. Ik heb hier echt intens van genoten, evenals mijn verlof voor de bevalling. Maar op den duur wordt je wereld klein en komen de muren op je af. Dan is het tijd om weer buitenshuis aan het werk te gaan.

Laat ik maar beginnen door te melden dat ik het heel makkelijk heb gehad. Slechts vijf dagen na mijn bevalling had ik op een dag 6 kilometer gelopen. Ik wilde graag de deur uit, een frisse neus halen. Met een hechting was dat dan ook goed te doen. Ook trok ik de was uit de hand van de kraamhulp. “Dat kan ik zelf ook wel hoor”. Hoe vaak mijn kraamhulp me wel niet de bank toegewezen heef. Ik ben nou eenmaal een bezige bij en voelde mijn lichamelijk top; zelfs nog beter dan tijdens de laatste weken van mijn zwangerschap.

Na acht weken zei mijn vriend dan ook, nadat ik vertelde dat ik de vorige avond om 23:30 besloten had het kastje onder de gootsteen eens drastisch aan te pakken, dat het tijd werd voor mij om weer aan het werk te gaan. Wat keek ik daar naar uit, niet alleen de mama van Logan maar ook weer gewoon Shannen kunnen zijn.

Natuurlijk kwamen bij mij de tranen toen ik Logan voor de eerste keer naar de kinderopvang moest brengen ( thanks hormonen ) maar schuldig voelde ik mij niet. Ik wíst dat ik er meer energie van zou krijgen als ik weer aan het werk ging. Na mijn krokodillentranen vertrok ik dan ook naar mijn werk.

Het was heel raar om weer de eerste klant te knippen ( ik ben kapster van beroep ) en was ook zeker zelf niet tevreden met het resultaat. Ik wist dat ik nóg strakkere contourlijnen kon maken. Het was echt weer even inkomen.

Na mijn eerste werkdag had ik een heel voldaan gevoel; ik kon weer doen wat ik écht heel leuk vind. Het kappersvak. Wat had ik dat gemist.

Toen ik na mijn eerste werkdag weer thuis kwam, en mijn kleine vrolijke draak lachend in de box zag liggen kon ik alleen maar smelten. “Ik doe het voor mezelf, en uiteindelijk ook voor jou knap kind”

Ik vind het heerlijk om weer aan het werk te kunnen. Inmiddels zijn we alweer een maandje verder en bevalt het mij enorm. En het feit dat je op het werk de laatste minuten aftelt, om weer naar huis te kunnen, maakt het extra leuk! Dan ligt je kleintje weer op je te wachten. Samen knuffelen, spelen en vooral nog meer knuffelen!

Shannen