Daar stond u dan. Begin september. In de supermarkt. Bij de kaas. Mijn jongste zoon die pas geleden zomaar ineens midden in de zomer uw bestaan in twijfel trok, zag u als eerste staan. Ik denk dat u het heeft gehoord toen hij hard riep: “kijk mama, daar is sinterklaas!” En waarschijnlijk zag u mij gebaren naar mijn zoon dat hij zoiets zachtjes moet zeggen. Maar toen ik naar rechts keek begreep ik zijn enthousiasme. U had weliswaar een spijkerbroek aan en een groene trui, maar u had een prachtige, lange witte baard. Net zo eentje als sinterklaas! Ik begon me hardop af te vragen wat sinterklaas in september in Nederland doet. Had u de pepernoten gebracht die weer in de winkel liggen? Misschien bent u aan het controleren of de luisterpieten hun werk goed doen? Of bent u in het land om de nieuwste sinterklaasfilm op te nemen?

De gelijkenis was verbluffend. We hebben u nog stiekem bekeken vanachter de melk en de wasverzachter, en zijn daarna achter u gaan staan bij de kassa zodat we u nog eens goed konden bekijken. U bleef buiten bij uw fiets staan en zette een mooi blauw vissershoedje op uw hoofd. Waarschijnlijk uw zomerhoedje? Een manier om undercover door het dorp te kunnen fietsen? Toen we de winkelwagen gingen terugbrengen, stond u daar nog steeds en begon u tegen ons te praten. De mond van mijn zoon viel open van verbazing en hij trok me aan mijn arm mee naar de auto. U had dezelfde stem als sinterklaas, en sprak ontzettend netjes! Zoals sinterklaas dat doet. We vonden het een beetje vreemd dat u niet: “nou, dag hoor” zei maar we begrijpen dat u voorzichtig moet zijn. Uiteraard moesten we hier een foto van hebben, want wanneer zie je sinterklaas, in september, in de supermarkt!

We besloten een goede plek te zoeken op de parkeerplaats en knipten vanachter een boom, snel een paar foto’s van u toen u voorbij fietste. Ik ben blij dat u deed alsof u ons niet zag. Vervolgens hebben we u nog een tijdje achtervolgd op veilige afstand, terwijl u naar huis fietste. Net zolang totdat bij mijn zoon de twijfel over uw bestaan weg was. Want hij weet het nu weer zeker. U bestaat echt. U heeft het waarschijnlijk in de gaten gehad dat we u aan het volgen waren, want toen we u voorbij reden zwaaide u naar ons zonder op te kijken. En u had dezelfde zwaai als sinterklaas aldus mijn zoon.

Lieve meneer met de mooie witte baard, ik wil u heel erg bedanken voor het terugbrengen van een stukje magie in het leven van mijn zoon. Hopelijk hebben we u niet heel erg laten schrikken.

Tot 5 december!

Sandy J (1976) is gelukkig getrouwd en is moeder van 2 jongens van 2006 en 2010. En samen wonen zij in een dorp in Limburg. Sinds juni 2014 is het eerste boek van Sandy ‘En ineens weet je het…je bent moeder’ verkrijgbaar.