Slechte Moeder Columns by Monica - Het komt heel langzaam en stiekem bij je binnenkruipen… Je hebt het eerst niet in de gaten, maar toch gaat het steeds meer kriebelen… Nee, het is geen spinnetje of ander beestje dat je liever weer zo snel mogelijk buiten zet. Het is het alom bekende ‘ ik-ben-een-slechte-moeder’ gevoel! Alles gaat z’n gangetje en ineens slaat het in als een bom! Bij mij was het gisteren.. op gesprek bij het consultatiebureau…waar ik vorige keer al aangegeven heb dat Delilah flink aan het peuterpuberen is en ik soms met m’n handen in het haar zit, vooral wanneer ik nou eens iets gezonds naar binnen wil krijgen bij haar. Dit keer kreeg ik als reactie: “Over een paar dagen zal je gebeld worden door een vrouw. Zij komt een paar uurtjes bij je thuis observeren. Ze zal kijken naar het gedrag van je dochter en jouw reacties daarop.” Op dat moment gaat er van alles door je hoofd: Observeren? Wat moet zo’n vreemde vrouw in mijn huis en waarom wil ze kijken hoe ik reageer op mijn kind? Krijg ik controle van een opvoedpolitie? Zijn er regels verbonden aan hoe je je kind hoort op te voeden? Gaat ze kijken of ik wel goedgekeurd ben als moeder?’ Na wat verdere uitleg blijkt dat ze in eerste instantie komt kijken naar mijn meisje: Is het wel zo erg als dat ik aangeef en welke dingen hebben te maken met de fase waar ze in zit en welke dingen met omgang en opvoeding. Zij kan mij tips geven bij problemen waar ik tegenaan loop, zoals het avondeten of hoe om te gaan met die vreselijke driftbuien van haar, waarbij ze alles wat binnen handbereik is door de kamer heen smijt! Ja, ik voel me soms een slechte moeder! Wanneer ik boos op haar word als ze bij voorbaat al zegt: “wil niet eten!” en zonder een hap te proeven haar bordje een zet over de tafel heen geeft. En dat terwijl ik al zoveel manieren heb geprobeerd om haar aan het eten te krijgen. Of wanneer ik haar iets probeer te vertellen of uit te leggen en ze me volkomen negeert! Zo kan ik nog wel een paar voorbeelden noemen, maar ik kom altijd uit op dezelfde vraag: “Wat doe ik nou verkeerd?!” Waarom zie ik anderen kinderen altijd zo gezellig aan tafel zitten en hun ouders aankijken als er tegen ze gepraat word. Waarom blijven andere kinderen altijd netjes in hun hoek staan als ze straf krijgen en vervolgens lief gaan spelen… Ik wacht het telefoontje en het bezoekje maar af… Misschien zitten er wel nuttige tips bij en heel misschien helpt het ook nog wel. Tot die tijd zitten m’n handen nog steeds in m’n haar! Het scheelt dat Delilah buiten al het gegooi, geschreeuw en het uitdagen de laatste tijd een echte kroelkous is… Dat maakt dan weer een hoop goed! Share on Facebook Share Share on TwitterTweet Share on Pinterest Share Share on LinkedIn Share Share on Digg Share
jep, zeeeer herkenbaar. mijn peuterpuber begon al met haar eerste te puberen. Even voorbereiden denk ik totdat ze echt 2 was. Soms wordt je helemaal krankjorem. Totaal niet luisteren (lijk soms helemaal niet te bestaan), woedeuitbarstingen, altijd weglopen, brutaal, de hele dag uit lopen te testen…… Tja het schijnt er allemaal bij te horen maar we hoeven het niet leuk te vinden. Er over praten is altijd goed. Het schijnheilige van ‘dat doet onze dochter/zoon nooit’ daar geloof ik niet in. Ze durven alleen hun mond niet open te doen omdat ze denken dat ze een ‘slechte’ ouder zijn. Zo lief als ze meestal zijn zo monsterachtig kunnen ze uit de hoek komen. Vooral veel van ze houden en wel je mond open trekken!!!!
Ja hoor, ook hier heel herkenbaar! Mij bekruipt dagelijks het slechte-moeder-gevoel. Onterecht, want we doen allemaal wat we kunnen en goed is goed genoeg. Ik moest wel lachen om het stukje dat andere kinderen netjes eten of in de hoek staan. Als jij dit ziet bij anderen betekend het al dat de situatie ongewoon is voor de kinderen. Jij ziet ze dus er is bezoek, of ze zijn bij anderen thuis. En vreemde ogen dwingen. Ik garandeer je dat deze wonderkindertjes thuis net zulke drama’s veroorzaken als de jouwe. En de mijne.
Die vrouw komt donderdag langs.. een uurtje… ben benieuwd.. in een uurtje kan ze niet zo veel zien denk ik.. maargoed… Delilah is idd ook vroeg begonnen met voorbereiden, maar het is nu dus echt uitgebarsten! hahaha Op de gang zetten of tot 3 tellen wil nog wel eens helpen, maar heb gewoon echt het meeste moeite met de woedeaanvallen en alles door het huis heen gooien… Bij anderen is ze meestal een engeltje… en thuis een kleine terrorist!
hoi mijn kleine mannetje is nu 15 maanden en is ook al echt aant pubberen als die zen zin niet krijg komen de woeden aanvallen en alles vliegt door huis heen word er echt soms niet goed van maar ja hoort erbij denk ik dan maar en ja heb soms ook het gevoel dat ik dingen verkeerd doe. en ze komen dan maar kijken bij jou monica laat ze lekker als ik jou verhaal leest ben je juist een goede moeder en ja eten gaan ze echt vanzelf wel als ze honger hebben ga niet te veel de stijd met haar aan want je dochter maak er een machtspelletje van en denk dan ja ik heb het weer voor elkaar mijn zoontje wil ook vaak niet eten en gooit dan zo zen bordje op de grond ik kookte dan vanbinnen maar heb nu de strijd opgegeven ik merk nu dat hij beter is gaan eten. ik hoop dat ze gauw de strijd opgeeft en weer gezelg met jullie mee eet. heel veel sterkte doderdag en sorry maar laat ze maar lekker praten jij weet als moeder wat het beste is voor je kind het consultatie bureua weet echt niet alles.
die woedeaanvallen negeren. hoe moeilijk het ook is….. gewoon weglopen of je omdraaien…. en als ze dan stopt geef je haar heel veel aandacht. dit werkt hier prima. Eigenlijk komen ze niet meer voor…. soms nog en dan doe ik bovenstaande. omdat je niet kijkt is de lol er al snel af….. of er naast gaan liggen en heel hand meedoen 🙂 vooral leuk in de winkel als ze dat snoepje niet mogen wat je juist zo graag willen…… ik ben al heel vroeg begonnen met even uit de situatie halen en apart op de mat zetten, en echt waar het werkt als je het maar stug volhoudt. De eeste 10 keer heb ik haar wel 100 keer terug moeten zetten….. tot ze doorhad dat ze sneller klaar was als ze bleef staan of zitten waar ze was….. en daarna kwam mama haar alweer snel halen….. heel veel succes en weet dat je zeker niet de enige bent hoor!! denk dat alle mamas en papas hetzelfde hebben….. ze hebben geen grenzen he en die moeten wij ze bieden! Dus stug volhouden en goed gedrag belonen en slechte negeren….. Ik hoop dat die mevrouw met nog wat tips aankomt waar je wat aan heb!
Dank jullie wel voor jullie reacties en tips! Ik heb er idd al een aantal geprobeerd en ben er nu ook nog met een paar bezig. Op de mat zetten werkt redelijk.. woedeaanvallen negeer ik ook in de meeste gevallen, tenzij ze dus met spullen gaat gooien. Eigenlijk zou ik dat ook moeten negeren, maar heb geen zin dat straks al haar speelgoed en mijn troepjes kapot zijn, dus dan weet ze toch weer mijn aandacht te trekken… Het “ik-ben-een-slechte-moeder-gevoel” komt ook met vlagen hoor… De meeste dagen is alles wel oke, maar af en toe, vooral als je zelf een drukke dag hebt gehad of al een beetje moe bent, dan is het er ineens weer… Zal waarschijnlijk altijd wel zo blijven! hahaha
