Ze drukte haar neusje op de koude ruit, en keek verlangend naar buiten, ze wilde weer zo graag met haar slee spelen, voortgetrokken worden door papa, of een mooie sneeuwpop maken, nog mooier dan de eerste. Alleen was die door het dooien gesmolten, ze had er erg hard aan gewerkt met haar kleine handjes in haar te grote handschoenen. Victor was druk met Melissa in de weer geweest. Het had goed gevroren, al nachten was het gemiddeld min vijf. Melissa was opgewonden, dit was de eerste echte koude winter die ze bewust meemaakte. Vijf is ze nu met mooie blonde krullen, zijzelf en Victor hadden stijl bruin haar. Victor had er nooit wat van gezegd, hij was trots op zijn engeltje zoals hij zijn kleine meisje altijd noemde. Hij vond ook dat ze er door die blonde krulletjes echt uitzag als een engeltje. Liefdevol kijk ik naar mijn twee lieverds, waar ik zoveel van hou, we vormen een fijn gezinnetje samen. Echt een modelgezin, waar andere jaloers op kunnen zijn. Victor en ik waren na 12 jaar nog altijd gelukkig getrouwd,natuurlijk hadden we ook de nodige ruzies, we hebben de Seven year itch ook overleefd. Het liep gewoon lekker , juist toen we zeven jaar samen waren werd Melissa geboren. Er kwam wel meer afstand doordat de kleine werd geboren. Doordat ze natuurlijk veel aandacht vroeg, en een hoop verzorging nodig had, en niet te vergeten haar nachtvoedingen. Maar zelfs toen vreeën we heel fijn met elkaar, zij het iets minder vaak. We zijn lang bezig geweest om Melissa te krijgen. Ja het heeft jaren geduurd, maar toen het zover was, waren we beiden zo vreselijk blij. We zijn hiervoor nooit naar artsen geweest, we wilden toch de natuur zijn gang laten gaan, en uiteindelijk na lang wachten is het ons gelukt. Nou ja ik wist wel dat ik vruchtbaar was en was voor endometriose naar het ziekenhuis geweest. Ik dacht werkelijk dat ik onvruchtbaar was, dit speelde zich twee jaar voor Victor in mijn leven kwam af, ik heb zelfs een echo gehad van mijn eierstokken , mijn eitjes en er waren er drie, ja er zaten er die maand zoveel ik had over productie, vandaar dat ik wist dat Vic mijn schat onvruchtbaar moest zijn, ik wilde het niet bij hem leggen en hield me stil, ik wilde hem geen pijn doen, mijn liefste schat. Ik hou teveel van hem om hem te vertellen dat wij samen geen kinderen kunnen krijgen.

Melissa had haar neusje nog tegen het raam gedrukt je zag haar condens op het glas. Ze kon er geen genoeg van krijgen. Victor zei : “ Morgen gaat papa met jou sleeën”, ze draaide der hoofdje met der dansende krullen om naar papa, en lachte blij. “maar nu is het bedtijd” en hij tilde haar op,en kietelde haar, ik kreeg nog een kus en een knuffel en ik wist dat Victor haar ging voorlezen. Dat deed hij elke avond, ze was gek op voorlezen, vooral van papa. De volgende dag werden we gewekt door een opgewekte kleuter die om half zeven ‘s ochtends een sneeuwpop wilde maken, met haar vader. De laatste tijd zat het me meer en meer dwars als ik naar die twee keek, het gaf me een onbehagelijk gevoel, maar ik moest het laten rusten. Ons gezinsgeluk moest blijven zoals het was. Ik kon geen goede reden vinden om dat te verpesten. Nu keek ik met mijn neus gedrukt op het raam naar buiten, het sneeuwde weer, mooie dikke witte vlokken kwamen de hemel uit. Maar wat als ik het hem vertel bedacht ik me ineens door de sneeuwvlokken heen. Zou hij kwaad worden, hysterisch.. Melissa lachte naar Victor, ze had net een hand vol sneeuw naar hem gegooid. Ze had hem op zijn jas geraakt, ze gilde het uit van de pret. Haar blonde krullen verstopt onder haar wollen roze muts. Ze leek net een pop, met haar blauwe ogen. Vic en ik hadden beide bruine ogen. Ons engeltje was anders, heel anders dan ons. Ze kwamen binnen, Melissa had vuurrode wangen van de kou, haar handschoenen waren van ijs. Ik pakte een handdoek om haar wat af te drogen en trok haar op schoot. “Was het leuk met papa” vroeg ik mijn dochter. “ Ja heel leuk!” zei ze blij. Ze dronk haar warme chocolademelk met kleine slokjes, al zorgde ik er altijd voor dat hij niet meer te heet was, door er koud water bij te gieten. Heerlijk zo’n kleine hummel op schoot, maar wat was de tijd hard gegaan. Na het avondeten had ik behoefte om een stukje door de sneeuw te lopen,ik deed mijn winterjas aan mijn rode sjaal om me nek, en ik stapte de winterse kou in. Ik wist dat Victor, Melissa op tijd in bed zou doen. Maar dat ze pas na het voorlezen hoefde te gaan slapen. De gedachten in mijn hoofd begonnen steeds meer op te spelen, erger nog het geheim dat ik met me meedroeg viel me zwaar. Ik kon dit mijn lieve Vic niet aandoen, al dacht ik toentertijd dat ik er goed aan deed en dat het geen kwaad zou doen. Sterker nog hij werd er juist beter van. Aan alles merkte ik dat hij gelukkiger was sinds we Melissa kregen. Beide waren we superblij met ons gezonde mooie engeltje.

Lees hier deel 2