Slapen?

Van slapen kwam niet veel die nacht. Je ligt dan wel in bed maar je gedachten staan niet stil. Steeds opnieuw weer dezelfde vragen….. Waarom wij, waarom Yorrick, hoe kon dit nu gebeuren, waarom….. Om 6 uur ’s morgens stortte Ron in. Ik werd wakker (als ik al sliep) en we hebben tot een uur of 8 ’s morgens zitten praten….. Waarover? Wie zal het zeggen…..

Rond 8 uur zijn we een aantal vrienden gaan bellen om te vertellen wat er gebeurd was….. Verslagenheid en ongeloof alom. Ron heeft zich ziek gemeld op zijn werk en heeft ook mijn werk gebeld om te vertellen wat er gebeurd was.

Om 9 uur ging de bel, onze kraamzorg, was gearriveerd. Zij was de eerste die ons feliciteerde met de geboorte van onze zoon en vervolgens condoleerde met het verlies. Zij feliciteerde ons….. Dat deed op een of andere wijze toch goed! Ze heeft ontbijt gemaakt en we hebben toen nog even zitten huilen op bed en daarna begon, rond 10 uur, de visite binnen te druppelen.

Terwijl ik nog moest douchen zat beneden de familie verslagen bij elkaar. Ron was met koffie in de weer om maar bezig te zijn….. Toen ik beneden kwam begon iedereen weer opnieuw te huilen. Op dat moment voelde wij ons zelfs schuldig….. De familie is verdrietig en wij hebben dat veroorzaakt! Zo voelde het…..

Dan moet er nog het nodige geregeld worden…. Crematie, aangifte….. wat nog meer? Ron is met het mortuarium gaan bellen om alles in gang te zetten. Hier kreeg hij de tip om toch even met de begrafenis verzekering te bellen. Waarschijnlijk waren we verzekerd voor de uitvaart van Yorrick. Dus de Dela gebeld, en ja, hier waren we voor verzekerd. Zij zouden iemand langs sturen.

Ik was inmiddels weer terug naar boven met onze verloskundige voor controle en omdat ik me flauw voelde. Ik had natuurlijk net een bevalling achter de rug. Ik moest dus gewoon mijn kraambed ondergaan ondanks het feit dat er geen kind was om voor te zorgen….. Boven hebben we nog goed kunnen napraten.

Voorbereiding crematie

’s Middags kwam de uitvaartverzorgster om de voorbereidingen voor de uitvaart te treffen. Wij wisten zelf op dat moment al dat dit een crematie zou worden. De  uitvaartverzorgster vertelde dat er een procedure was om de crematie te regelen en dat dit vandaag allemaal rond moest zijn. Ze gaf meteen aan dat zij dat niet zag zitten en stelde voor om nog een aantal keren terug te komen om alles op het gemak te kunnen regelen. De crematie zelf (de ruimte en het tijdstip) en de kist moesten in ieder geval vandaag geregeld worden net als de rouwkaarten.

Onze voorkeur ging uit naar de zaterdag omdat we dan op maandag aan een nieuwe week konden beginnen….. Neem maar de grote aula want het wordt waarschijnlijk druk…. want een crematie in besloten kring….. Wie weet, schrikken we dan iedereen af voor de toekomst….  Dan nog een kist….. Wij zagen de nachtmerrie al voor ons….. Zo’n klein sigarendoosje op een verhoging….. Alleen al het idee! Carla voelde dit perfect aan en kwam met een heel mooi alternatief. Zij liet ons een mandje zien, een soort reiswieg, die als laatste rustplaats gebruikt kan worden. Dit sprak ons meteen aan. De eerste beslissingen waren genomen. Nu de kaartjes nog. Wij hadden de geboortekaartjes zelf gemaakt en die waren bijna helemaal gereed. Alleen de lengte, het gewicht en het tijdstip ontbraken nog….. Volgens Carla was het geen probleem om deze te gebruiken als rouwkaart, ondanks de geboorte zegel die er al opzat. Ook over de bloemen hebben we al afspraken gemaakt. Het moest een boeket worden in de trant van ons bruidsboeket, alleen nu in het wit…..

—

Het geboortekaartje
 
Yorrick Hanckmann

Geboren 14-03-2000 20:33 uur
Overleden 14-03-2000 20:33 uur

Lengte: 53 centimeter
Gewicht: 4145 gram

Mijn trotse ouders zijn
Ron en Chantal Hanckmann

De crematie zal plaatsvinden op
zaterdag 18 maart a.s. om 15.00 uur
in het crematorium “Nedermaas”,
Vouershof 1 te Geleen

—

Bij de administratieve afhandeling in het ziekenhuis was er iets fout gegaan met de papieren. Een van de verpleegkundigen kwam hiervoor naar ons toe om dit te regelen. Toen zij met de juiste papieren kwam nam ze een hele mooie foto van Yorrick mee. Deze was genomen vlak voordat de autopsie werd uitgevoerd. Deze foto hebben we voor ‘onszelf’ bewaard en hangt nu (uitvergroot) op onze slaapkamer. De uitvaartverzorgster heeft voor ons de aangifte bij de burgerlijke stand geregeld en er voor gezorgd dat Yorrick bijgeschreven is in ons trouwboekje….. We zijn dus nu echt ouders…..

Inmiddels waren twee stel goede vrienden van ons ook gearriveerd. Toen Carla beneden met de familie over bloemen zat te praten, hebben we met hun gepraat over ons verlies. Hier hebben we ontzettend veel steun aan gehad. Laat in de middag kwam ook onze huisarts voorbij. Ook met hem hebben we een goed gesprek gehad. Hij luisterde en gaf niet veel advies….. Hij vroeg alleen maar….. en luisterde. Op het einde had hij voor ons nog een tip….. hij vertelde dat we niet in de valkuil moesten stappen door te gaan denken: “Nu had Yorrick moeten gaan lopen” of “Nu zou Yorrick toch moeten kunnen praten”….. Dit was voor ons (achteraf) een hele belangrijke tip…..

Tussendoor heb ik nog een aantal vrienden gebeld om te vertellen dat er een vreemd geboortekaartje onderweg was. Ik heb even kort uitgelegd wat er gebeurd was en beloofd dat ik later deze week terug zou bellen. Ik maakte me enorm druk om het feit dat zij een dergelijk vervelend bericht moesten krijgen via een geboortekaartje waar inmiddels toch iedereen op zat te wachten…..

’s Avonds heeft Ron de tekst aangepast en de kaartjes afgedrukt….. Later heeft hij samen met de familie zitten plakken en in enveloppen zitten stoppen. De verzamelenveloppen waren te klein, er moesten zo’n 100 kaartjes verstuurd worden. Dit moest voor 8 uur ’s avonds af, omdat het dan nog mee kon met de post van de komende (donderdag)ochtend.

Diezelfde avond is de hele familie in het mortuarium geweest om Yorrick te bezoeken. Hij heeft toen een roosje en een nijlpaardje gekregen. Zelf zijn we niet meer naar het mortuarium gegaan, hij moest in onze herinnering blijven zoals we hem zagen bij het afscheid in het ziekenhuis. De uitvaartverzorgster heeft voor ons foto’s gemaakt in het mortuarium, zij heeft ook een windgong bij Yorrick gelegd. Deze hadden we ooit gekocht tijdens de vakantie waar ik een miskraam kreeg.

Uitslag onderzoeken kinderarts

Donderdagmorgen belde de kinderarts met de uitslagen van de diverse onderzoeken….. Volgens de autopsie was Yorrick overleden aan een zware hersenbloeding. Hij vertelde dat wij een puntgave baby hadden afgeleverd zowel van binnen als van buiten en (hoe vreemd dat op dat moment ook klinkt) dat er geen belemmeringen waren voor een volgende zwangerschap…..

Onze kraamverzorgster heeft met ons zitten praten over de waaromvraag….. Waarom dan een hersenbloeding? De kinderarts kon of wilde hierover geen uitspraak doen. Dat was het terrein van de gynaecoloog volgens hem. Hij nodigde ons wel uit voor een evaluatiegesprek over een week of 6. In de vroege middag kwam ook weer een van de verloskundigen voorbij voor controle…. Eigenlijk vooral voor een goed gesprek… opvang…..

Rond een uur of 1 kwamen de ouders weer op bezoek. Samen met zijn vader is Ron naar de stad geweest om de eerste foto’s van Yorrick te laten afdrukken. Wat waren deze ineens belangrijk! Tevens heeft hij wat kleine boodschappen gedaan voor het avondeten….. alsof het leven gewoon doorgaat? De uitvaartverzorgster kwam nog even voorbij om het verloop van de crematieplechtigheid te bespreken, teksten, muziek, sprekers enzovoorts….

Visite

’s Avonds kwamen veel vrienden en een stel buren langs. Het was bijna gezellig te noemen. Toch waren deze bezoeken ons enorm tot steun. Samen met een vriendin heeft Ron nog op het kamertje van Yorrick staan kijken….. “Dit is het kamertje van Yorrick?” vroeg Joke. Voor ons gevoel eigenlijk dus niet….. Hij heeft er nooit in mogen liggen….. Het was nog steeds een babykamertje….. Het zou ook nooit zijn kamertje worden…..

Intussen zat ik heerlijk met het pasgeboren meisje van onze vrienden op mijn arm. Dit was heerlijk! Het was een openbaring voor mezelf dat ik nog steeds kon genieten van de baby van een ander zonder dit meteen op mezelf en op Yorrick te projecteren. Ik was hierover enorm opgelucht omdat in onze vriendenkring veel mensen met kinderen zijn…..

Volgende week: Het afscheid

Lees hier deel 4