juni 2010 deden mijn vriend en ik een schokkende ontdekking, ik was zwanger!

naar lang nadenken, was het toch gewenst, blij als wij waren een afspraak gemaakt in het ziekenhuis voor een echo, maar helaas, 1 dag voor de echo, kreeg ik last van krampen en bloedverlies ;;
in het ziekenhuis zeiden ze toen : ” helaas, maar we moeten u mededelen dat u een miskraam hebt gehad..

vol emoties en woede gingen we naar huis, maar we wouden het zo graag! dus we bleven proberen.
en ja hoor, in augustus 2010, deed ik weer een test en YES dachten we, alweer zwanger,
tot dat we naar het ziekenhuis moesten voor een controle echo.
er zat wel wat , maar het zat verkeerd..

het zat op mijn eierstokken..
een buitenbaarmoederlijke zwangerschap dus..

naar 4 weken lang iedere dag terug te komen in het ziekenhuis, nam die ook van zelf af..
alweer een miskraam dus..
ik was er kapot van , ik wist niet meer wat ik moest doen , zo ook mijn vriend..

oktober 2010..
alweer zwanger.
maar helaas , ook die was mis..
alweer een miskraam..

december 2010,
ik weet het nog goed, 30 december ging ik na de dokter voor een test , en die was positief,
dus wij op oud en nieuw aan de ouders verteld dat we weer zwanger waren , alleen ging die ook weer mis…
2 dagen voor ik 12 weken was,,, miskraam..
het sloopte me ..

februari 2011.

ik deed weer een test, positief!

meteen afspraak gemaakt in het ziekenhuis,
en dat werdt al een ander verhaal.

er zat wat..
alleen niet dat wat er hoort te zitten, bij mij zat er een leeg vruchtzakje.. niks anders..
en die kwam af, 2 dagen lang… met weeën ,,, was dus bevallen van niks,.. een vruchtzakje die leeg was..

vanaf toen hadden wij geen hoop meer…
ook niks meer geprobeerd..
totdat ik in juli dit jaar weer iets merkte,
we hadden een bruiloft, en ik liep alleen maar na de wc.

ik besloot dus om de dag erna naar de dokter te gaan voor een test.

positief..

zelfde dag nog kregen we een echo in het ziekenhuis,
en daar was iets wat wij niet verwachtte..

er zat een vruchtzakje en een dooiertje..

een heel klein mensje, van 2 mm groot..
we waren blij!
maar overhaaste niks..
de week erop moesten we weer terug, om te kijken of het hartje klopte, en ja!
die klopte ook.

vanaf dat moment heb ik iedere week tot de 12 weken onder controle gelopen bij de verloskundige,
en nu, ruim 10 weken verder, ben ik dan 21 weken zwanger van een meisje!

het is zo onbeschrijfelijk hoe het nu voor ons is om eindelijk in verwachting te zijn.

meer dan gewenst, en overvol van liefde, zullen wij blij zijn als wij rond 08 maart 2012 ons meisje in onze armen mogen sluiten!

Ben je ontroerd door dit verhaal? Geef je stem door een reactie achter te laten.