Dochterlief is verliefd! Tot over haar oren en ze straalt. Haar eetlust is als bij toverslag verdwenen, ze giechelt en huppelt door het huis.
’t Is mooi om te zien dat die verliefdheid haar zo vrolijk maakt.
Nu de vakantie ‘eindelijk’ voorbij is, ziet ze hem weer elke dag op school. Dat zien moet ik letterlijk nemen. Van op een afstandje kijkt ze hoe hij met zijn vrienden voetbalt. Een praatje maken zit er niet echt in. Stel je voor, met al die vrienden erbij, dat kan echt niet.
Nee, ze kijken naar mekaar, een vage glimlach en dan hup weer naar de klas.
De woorden, niet uitgesproken, liggen te sudderen in hun verliefde buiken. Meteen na school begint ze ijverig haar huiswerk te maken. Zoals ik het huis netjes en opgeruimd wil hebben, zo wil zij haar schoolzaakjes afgehandeld hebben. Toegegeven, als je de dingen die je wil doen ook echt gedaan krijgt, dan geeft je dat een goed gevoel. Mijn beloning is dan meestal lekker ontspannen met een kopje koffie en een boek. Dochterlief heeft andere plannen. Als haar boekentas klaarstaat voor de volgende dag dan meen ik een vage zucht te horen ontsnappen. Haar gsm vergezelt haar naar een knus plekje in huis en razendsnel zie ik haar vingers heen en weer gaan.
Ze sms’en, vertellen in korte berichtjes hoe hun dag was. Bizar, heel bizar. Als ik haar zeg dat ze eens een écht gesprek met hem moet hebben, fronst ze haar wenkbrauwen. Tja, in mijn jonge tijd bestonden er geen gsm’s. Meelevend kijkt ze me aan. Erover praten gaat nu niet, nu heeft ze andere dingen te bespreken. Opnieuw licht haar gsm op.
Ik neem mijn boek en glimlach als ik zie dat er rode blosjes op haar wangen verschijnen als haar gsm ‘biep, biep’ zegt en het berichtje wordt afgesloten met ‘vlekjes’.

Geschreven: Heike Cuyvers.