Voldoende/goed Columns by Karina Andeweg - Terwijl ik mijn ogen over de regels van het rapport van mijn zoon laat glijden beraad ik mij op een passende reactie. De cijfers vallen me tegen, ik kan het niet anders zeggen. Normaal gesproken prijs ik zoon de hemel in vanwege zijn prachtige lijst met cijfers maar zo prachtig zijn ze deze keer niet. Waar vorig schooljaar de lijst nog werd gesierd met voornamelijk G-tjes zijn nu de V/G-tjes zwaar in de meerderheid. Er staan zelfs wat V-tjes op zijn lijst een letter die vorig jaar helemaal niet voorkwam. Nu heeft hij zelfs een V-tje voor spel, beweging en vaardigheid en dat terwijl gym zijn favoriete vak is. Maar wat me nog het meest zorgen baart is de waardering die is gegeven voor het gedrag t.o.v. leerlingen. Vorig jaar werd dat nog GOED gevonden maar nu zijn de vakjes achter voldoende en matig ingekleurd. ‘Het is best een mooie lijst Ruud maar je bent wel een beetje achteruit gegaan,’ laat ik zoon daarom weten. Ruud lijkt er niet echt warm of koud van te worden en haalt zijn schouders op. Ik spreek hem erop aan dat hij volgens zijn rapport minder leuk met zijn klasgenootjes omgaat. Zoon laat stoïcijns weten dat, dat wel zou kunnen. Het zijn van die reacties die me niet verbazen gezien het karakter van mijn zoon maar waar je als moeder helemaal niets mee kunt. Hij geeft je altijd het idee dat het hem allemaal niets kan schelen en enige vorm van uitleg of een spijtbetuiging is iets waar je al helemaal niet op hoeft te rekenen. Zoon weet zich in dit soort gevallen maar moeilijk een houding te geven en zijn favoriete antwoord op dit soort momenten is, na een pijnlijke stilte: ‘Dat weet ik niet.’ Er zit niets anders op dan te wachten op het gesprek met zijn docenten om erachter te komen wat er nou precies aan scheelt. Van Ruud wordt ik in ieder geval niets wijzer, die wil gewoon zo snel mogelijk weer achter de computer kunnen gaan zitten of de wii. Ik zou maar wat graag een toverspreuk paraat hebben die me zou helpen om tot zoon door te dringen maar die heb ik tot op heden nog in geen enkel pedagogisch boek kunnen vinden. Share on Facebook Share Share on TwitterTweet Share on Pinterest Share Share on LinkedIn Share Share on Digg Share
V-tjes zijn nog steeds goed. Misschien is je zoon wel te goed en zou hij eigenlijk extra taakjes moeten hebben? Dat hij nu te weinig gemotiveerd is? Een matig voor omgaan met andere kinderen is natuurlijk niet leuk, maar de leerkracht kan je inderdaad vertellen wat er aan de hand is. Als er echt wat mee moet gebeuren wordt er wel een intern begeleider of psychologiestudent of een dergelijk persoon opgezet. Ik zou je willen troosten door te zeggen dat Elian veel twijfelachtigs had toen hij in groep 2 zat, maar daar heb je niets aan, want hij heeft pdd-nos en is uiteindelijk in het speciaal onderwijs beland. 😛
Tja, opvoeden en nog goed ook valt lang niet mee vooral niet als er geen pasklare oplossing voor het grijpen licht. Maar we gaan ons best doen.