Daar sta je dan, vier uur in de ochtend met een positieve zwangerschapstest in de hand. Echt verbaasd was ik niet maar het was wel de bevestiging die mijn prille zwangerschap naar mijn gevoel reëel maakte. Mijn vermoeden is hiermee in feit veranderd. Ik ben zwanger, ging er door mijn hoofd. Ik. ben. gewoon. zwanger!! Ik had het gehoopt maar had zeker niet verwacht dat ik binnen twee maanden een positieve zwangerschapstest in mijn handen zou hebben. Hoe bizar! Ik ben gewoon zwanger! Vooral het gevoel van opluchting ging door me heen. Het was geen blijdschap en al helemaal geen angst maar simpelweg opluchting. Opluchting dat we na 5 zwangerschappen nu een 6de mogen meemaken. Dat mijn lichaam nog in staat is om een kindje te laten groeien. Dus ja: ik was in eerste instantie vooral opgelucht.

De eerste week na het doen van de zwangerschap heb ik niets ondernomen. Geen contact met de huisarts opgenomen of wat dan ook, maar gewoon de tijd genomen om alles tot me door te laten dringen. In deze week werd mijn misselijkheid ook steeds sterker en was ik constant aan het eten. Naast misselijkheid had ik ook geregeld last van opgeblazen gevoel in de buik. En de rommelende buik bleef ook. Erg lastig maar ik was allang blij dat dit alles niet in combinatie met braken ging. In mijn vorige zwangerschappen was ik daar namelijk een meester in.

9 weken zwanger!!!

Ondertussen zit ik, volgens eigen berekening, in de negende zwangerschapsweek wat uiteraard heel pril is, helemaal om dit nieuws met iedereen te delen. Er rust immers een soort van taboe rondom het vertellen van je zwangerschap voor de 12e week. Ik had zoals velen natuurlijk ook gewoon tot week 12 kunnen wachten om mijn zwangerschap met de wereld te delen. Maar he, gezien ik van mening ben dat we met z’n allen openlijker over miskraam mogen zijn, zie ik eigenlijk geen reden om mijn zwangerschap nog geheim te houden. Nou hoop ik uiteraard niet dat ik met een miskraam geconfronteerd zal worden maar mocht dit wel het geval zijn zie ik ook geen reden om dit geheim te houden.

Ik begrijp dat velen het niet met mij eens zullen zijn en dat ik mezelf hiermee kwetsbaar stel. Maar dit is waar ik persoonlijk voor gekozen heb en sta er ook volledig achter. Ik ben van mening dat wij vrouwen openlijker over een miskraam moeten kunnen zijn. Dan is het meer dan logisch dat ikzelf ook ernaar handel. Dus ja: ik ben zwanger en pas 9 weken!!!

Lees ook mijn eerste zwangerschapsartikel zwanger van het zesde kindje?

Volg jij mij al op Instagram?