Met een leeg papier voor mijn neus en een pen in mijn hand zit ik aan de keukentafel. De boodschappenkrat staat al startklaar in de gang. De jas met de portemonnee al in de zak hangt klaar over de stoel. Nu alleen nog een boodschappenlijstje maken. De gangbare zaken hoef ik niet op te schrijven, die grijp ik blind van de plank. Maar wat zal ik eens eten vandaag?

Ik ben niet van de magnetronmaaltijden. De sporadische keer dat ik zo’n maaltijd heb aangeschaft – en dat gebeurt alleen als ik alleen thuis ben en geen zin had om voor mezelf uitgebreid te gaan staan koken – dan had ik bij het eerste hapje meestal al spijt dat ik niet gewoon een pizza in de oven had gegooid.

Als plichtsgetrouwe moeder wil ik graag wat gezonds op tafel zetten. Regelmatig staat er een oer-Hollandse pot op tafel: groenten, aardappelen, vlees en het liefst vers. Maar naast oer-Hollands ben ik ook een beetje gedateerd wat mijn kookkunst betreft. Ik ben niet zo van de kruiden, sausjes en andere smaakmakers. Ik proef nou eenmaal graag de groenten die ik eet en niet uitsluitend de saus die er tegenwoordig in hoge mate overheen gekwakt wordt. Oké, ik geef toe, bloemkool eet ik met een sausje maar wat de rest van de groeten betreft wordt er bij mij hooguit jus overheen gegoten. En dan niet van die kunstmatige jus maar gewoon de jus die je krijgt als je vlees braadt in boter en waar je vervolgens een beetje water bij gooit.

Macaroni en spaghetti staan ook geregeld op tafel. En dan ben ik wel van de makkelijke. De saus komt kant-en-klaar uit een potje, maar daar voeg ik dan wel weer allerhande verse zaken aan toe. Van ui tot champignons tot tomaat tot paprika tot courgette, maar ook wortels of boontjes als ik die toevallig de dag ervoor gegeten heb en er nog wat over waren. Het voordeel van die saus uit een potje is dat de smaak zo overheersend is dat het alle andere smaken overstemt. De groenten voegen dus niet zozeer iets toe qua smaak maar zorgen wel voor extra vitamientjes.

Al ben ik niet een enorme keukenprinses, ik vind koken wel leuk. Sterker nog, ik kijk er elke dag naar uit om in de weer te gaan met dunschillers, vleesmessen, pollepels en snijplanken. Maar voordat het zover is moet ik eerst dat andere klusje klaren. Het boodschappenlijstje laat ik maar zitten, ik verzin in de winkel wel wat ik eet…