Na lang (zeg maar gerust jaren) wikken en wegen heb ik de knoop doorgehakt en besloten om toch voor een 6de telg te gaan. Ik heb er overigens nooit een geheim van gemaakt dat ik nog wel graag een kindje erbij zou willen. Maar laten we eerlijk zijn: 5 kinderen is meer dan voldoende en dat bleef ik mezelf maar vertellen. Maar hoe hard ik ook mijn best deed om mezelf hiervan te overtuigen, mijn rammelende eierstokken leek dit niets uit te maken. In 2015 schreef ik al een artikel over de 7 redenen waarom ik geen kindje meer zou willen.
Het verlangen bleek zich dieper te hebben genesteld en na zoveel jaren is het enkel intenser geworden. Het voor velen bekende gevoel dat hun gezin compleet is heb ik, ondanks dat jongste dochterlief inmiddels 8 jaar is, gewoon nog steeds niet. Vaak heb ik ook echt het gevoel dat ik een kindje mis. Hoe bizar is dat?

Ik heb zolang ik mij kan heugen altijd de wens gehad om een groot gezin te hebben. En het aantal heeft altijd op zes gestaan, daar is tot op de dag van vandaag nooit verandering in geweest. En als alles goed verloopt, zal hier ook nooit verandering in komen.

Moeder Natuur vrij spel geven

Twee maanden terug ging ik er helemaal voor. Geen voorbehoedsmiddel meer maar gewoon Moeder Natuur vrij spel geven en hopen dat we opnieuw met een zwangerschap gezegend zouden worden. In de maand daarvoor had ik mijn menstruatiecyclus in kaart gebracht en de periode dat ik het meest vruchtbaar was uitgestippeld. Ook ging ik met het slikken van foliumzuur van start. In de maand augustus werd ik zo aan het einde van de maand ongesteld. Uiteraard ga je er niet van uit dat je direct in verwachting zal zijn maar de teleurstelling was lichtelijk aanwezig.

Als er iets is dat ik de afgelopen maanden geleerd heb dan is dat wel het beter begrijpen van mijn lichaam. Voor pijntjes kon ik meestal wel een verklaring bedenken en iedere verandering aan mijn lichaam merkte ik op. Zo waren mijn borsten, maar vooral mijn tepels, in mijn vruchtbare periode erg gevoelig. Dit zakte gelukkig ook weer na een paar dagen weg. Maar toen mijn borsten in de maand september bijna twee weken na mijn vruchtbare periode nog steeds gevoelig bleven wist ik dat er een verandering gaande was. Daar bleef het ook niet bij. Ik had in die periode ook last van rommelende pijn aan mijn buik, iets wat vergelijkbaar als lichte menstruatiepijn. Maar het was pas toen ik last kreeg van een branderig gevoel tijdens het eten dat ik voor 60% wist dat ik wel zwanger moest zijn. Ik heb namelijk nooit last van een branderig gevoel. Dit was eerder een gevoel dat ik van mijn andere zwangerschappen herkende.

Zwangerschapssymptomen?

Het branderig gevoel nam na ruim een weekje ietwat af maar toen kreeg ik last van misselijkheid. Het vreemde aan mijn misselijkheid was dat het steeds toenam maar weer afzakte nadat ik iets gegeten had. Zo gebeurde het dat ik om de paar uurtjes op zoek naar voedsel moest gaan om mijn misselijkheid te doen afnemen. En omdat ik dit fenomeen ook van mijn vorige zwangerschappen herkende was ik niet langer 60% maar 80% zeker dat ik zwanger ben. Nog steeds had ik mijn partner niets verteld en stelde ik het doen van een zwangerschapstest uit.

Zwangerschapstesten

Op woensdag 3 oktober, ik vermoed dat ik dan in mijn vijfde zwangerschapsweek zit, kocht ik een tweetal zwangerschapstesten. De eerste zwangerschapssymptomen zijn flink aanwezig en een zwangerschapstest moest mijn vermoeden van mijn prille zwangerschap bevestigen. Twee omdat ik wist dat zodra ik thuis ben, ik de test zal willen uitvoeren. En omdat de kans aanwezig is dat het resultaat niet kloppend zou kunnen zijn is de tweede test bedoeld om de volgende ochtend met ochtendurine uit te voeren.

Zwanger van de zesde kindje?

Zo gezegd zo gedaan. En zoals verwacht gaf de eerste zwangerschapstest geen duidelijkheid. De tweede test met ochtendurine gaf binnen enkele seconden echter een overduidelijk antwoord: ZWANGER!!! Het is positief, ik ben zwanger!!! 

Lees morgen ook weer gezellig mee. In het volgende deel lees je meer over mijn zwangerschap en waarom ik niet tot de 12de week gewacht heb om dit blije nieuws met iedereen te delen.

Volg jij mij al op Instagram?