Onlangs maakte ik bekend dat ik zwanger van onze zesde kindje ben. Heb je mijn twee voorgaande artikelen over mijn zwangerschap nog niet gelezen, dan vind je ze hier: Zwanger Van Het Zesde Kindje? en Waarom Ik Mijn Zwangerschap Zo Vroeg Bekend Maak

Het is zo ontzettend bijzonder dat er weer een wondertje in mijn buik groeit. En ondanks dat ik mij de gehele dag door super misselijk, ellendig en soms niet weet wat ik met mezelf aan moet, blijft ik dankbaar dat ik opnieuw met een zwangerschap gezegend ben. En hoe gek het ook klinkt: de misselijkheid maakt voor mijn gevoel de zwangerschap ‘echt’.

Omdat ik natuurlijk nog volop in de eerste drie spannende maanden zit, is de misselijkheid voor mij een soort van houvast dat mijn zwangerschap prima verloopt. Er gebeurt niet alleen veel in mijn lichaam ook mijn gedachten hebben het behoorlijk druk. Er gaat zoveel door me heen en ik kan haast niet wachten om de eerste 12 weken achter de rug te hebben. Om bepaalde gedachten los te kunnen laten maar vooral om voor het eerst het hartje te kunnen horen.

Zeven weken zwanger

Inmiddels ben ik aan het idee dat ik zwanger ben gewend. Waar ik in week 6 vooral aan het idee van opnieuw zwanger zijn moest wennen was ik in week 7 met praktische zaken bezig. Zo bracht ik een bezoekje aan de huisarts en kreeg ik een verwijsbrief voor het ziekenhuis. Omdat mijn zwangerschappen onder het kopje ‘medisch’ vallen, zal ik ook bij deze zwangerschap in het ziekenhuis onder controle zijn. Afspraak voor de eerste controle en tevens eerste echo staat gepland voor donderdag 1 november, dan zit ik in mijn negende zwangerschapsweek.

Acht weken zwanger en deelname moeders voor moeders

Moeders voor Moeders kennen jullie vast allemaal wel: deze organisatie zamelt urine in van pril zwangere vrouwen om stellen met vruchtbaarheidsproblemen te helpen. Ik vind dit initiatief zo bijzonder dat ik, ook bij deze zwangerschap, mezelf opgegeven heb. Slechts twee dagen na mijn aanmelding stond een informatrices bij mij voor de deur. Tijdens deze bezoek werd er van alles besproken maar ook werd de aanwezigheid van het hCG-hormoon in mijn urine getest. Ik ben inmiddels alweer volop in het weer met het opvangen van mijn urine. Ik zal tot ergens midden december doorgaan: meedoen kan tot en met de 16e week. In deze periode bevat je urine namelijk het meeste hCG-hormoon.

Door de misselijkheid heb ik week 8 vooral in bed, slapen, doorgebracht. Wat heb ik mij deze week ellendig gevoeld. Grote geluk dat ik had was dat dit precies in de weekje herfstvakantie was. Ik hoefde dus niet mijn meiden naar en van school te brengen/ halen. Eten ging moeizaam en mijn energielevel was behoorlijk naar beneden gekelderd. Van genieten van de zwangerschap is nog niets van gekomen, de dagen kunnen wat mij betreft niet snel genoeg gaan. Nou maar hopen dat ik mij in week 9 stukken beter zal voelen en ik ook weer het schrijven van artikelen kan oppakken. Oja… ik ben al flink aan het aftellen tot de eerste echo.. ben zo benieuwd!!!

Volg jij mij al op Instagram?